Diabeł ubiera się u Prady

Opis

Diabeł ubiera się u Prady (w oryginale The Devil wears Prada) to amerykański komediodramat, który ukazał się w 2006 roku. Jego scenariusz opiera się na powieści Lauren Weisberger o tym samym tytule, która ukazała się drukiem w roku 2003. Filmowa adaptacja została wyreżyserowana przez Davida Frankela, a scenariusz napisała Aline Brosh McKenna. Za wyprodukowanie dzieła odpowiedzialna jest Wendy Finerman.

20th Century Fox zakupiło prawa do sfilmowania książki Lauren Weisberger już w 2003 roku. Początkowo nie sądzono, że projekt odniesie aż tak duży sukces. Jednak obsadzenie Meryl Streep w jednej z głównych ról było strzałem w dziesiątkę. Zdjęcia do filmu kręcono przez 57 dni, głównie w Nowym Jorku. Dodatkowe sceny nakręcono w Paryżu.

Główna premiera filmu odbyła się 22 czerwca 2006 roku na Festiwalu Filmowym w Los Angeles. Później produkcja trafiła do amerykańskich kin. Diabeł ubiera się u Prady otrzymał bardzo wiele pozytywnych recenzji i zjednał sobie przychylność widzów. Fenomenalne role Streep, Hathaway oraz Blunt sprawiły, że aktorki otrzymały wiele nagród i nominacji.

Obsada

W filmie wystąpili:

• Meryl Streep jako Miranda Priestly
• Anne Hathaway jako Andrea Sachs
• Emily Blunt jako Emily Charlton
• Stanley Tucci jako Nigel Kipling
• Simon Baker jako Christian Thompson
• Adrian Grenier jako Nate Cooper
• Gisele Bundchen jako Serena
• Tracie Thoms jako Lily
• Rich Sommer jako Doug
• Daniel Sunjata jako James Holt
• Colleen Dengel jako Caroline Priestly
• Suzanne Dengel jako Cassidy Priestly

Budżet i zarobki

Budżet filmu Diabeł ubiera się u Prady wynosił 35 000 000 dolarów, natomiast film ten zarobił łącznie 326 705 902 dolarów. Film był grany przez 189 dni (27 tygodni) w 2 847 kinach na całym świecie.

Recenzja filmu

Diabeł ubiera się u Prady przedstawia historię zwykłej dziewczyny, która trafia do elitarnego świata mody. Musi zmienić swoje priorytety, aby dostosować się do rządzących nim praw. Ale czy naprawdę właśnie tego chce? Czy naprawdę warto rzucać wszystko, aby gonić za karierą?

Mogłoby się wydawać, że film pokazuje historię, jaką znamy z wielu innych filmów. Jednak lekkość, z jaką reżyser przedstawił wszystkie wydarzenia sprawia, że The Devil wears Prada mocno wyróżnia się na tle innych produkcji. Zabawne dialogi, przerysowanie oraz wszechobecne piękne stroje sprawiają, że ten film ogląda się z nie lada przyjemnością.

Na korzyść filmu zdecydowanie przemawia jego estetyczna strona. Cudowne ujęcia Nowego Jorku oraz Paryża przyciągają widza, chce się na nie patrzeć. Ponadto twórcy bardzo postarali się, jak chodzi o stronę modową. Stylizacją aktorek zajęła się Patricia Field, a wszystkie dodatki, jakie oglądamy pochodzą od znanych projektantów. Wszystkie postacie są ubrane stylowo, zostaje zachowana estetyka elitarnej nowojorskiej redakcji.

Jednak najważniejszym, co przemawia za filmem Diabeł ubiera się u Prady jest gra aktorska. Meryl Streep doskonale odnalazła się w roli ekscentrycznej, wzbudzającej lęk Mirandy. Jej gesty oraz mimika są idealne, świetnie wpisują się w demoniczny charakter jej postaci. Równie dobrze spisała się Anne Hathaway. Idealnie pasowała do roli asystentki Mirandy. Jej przemiana z szarej myszki do pewnej siebie kobiety była bardzo wyrazista i imponująca.

Diabeł ubiera się u Prady pokazuje nam, jak wygląda świat modowych elit. Pokazuje pogoń za karierą, zepsucie i często utratę moralności. Pozostawia nas z pytaniem, czy faktycznie wszyscy chcielibyśmy być w skórze takich ludzi.

Ocena: 7.5/10

Streszczenie (Uwaga: Spoiler!)

Świeżo upieczona absolwentka dziennikarstwa na Northwestern University – Andrea „Andy” Sachs zostaje zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną do pisma Runway. Mimo, że nie jest to praca, która odpowiadałby jej ambicjom, młoda dziewczyna postanawia spróbować. Mimo tego, że jej wygląd i przekonania zupełnie nie pasują do świata mody, to udaje jej się dostać prestiżową posadę. Zostaje młodszą osobistą asystentką Mirandy Priestly – naczelnej pisma. Dowiaduje się także, że za takie stanowisko miliony dziewcząt dałyby się zabić.

Początki pracy w firmie nie są dla Andy obiecujące. Dziewczyna nie może odnaleźć się w świecie, w którym moda i kariera są na pierwszym miejscu. Nie daje sobie rady z wymagającymi zadaniami stawianymi przez szefową. Nie pomaga także fakt, iż drugą asystentką jest świadoma mody i trendów Emily Charlton, która stara się wykonywać każde polecenie idealnie.

Andy zalicza pierwszą poważną wpadkę już po paru tygodniach pracy. Nie udaje jej się bowiem znaleźć lotu powrotnego z Miami do Nowego Jorku, o który usilnie prosi ją Miranda. W związku z tym szefowa otwarcie krytykuje zachowanie Andy oraz jej niemodne stroje, co doprowadza dziewczynę do płaczu. Jednak ta sytuacja jest dla niej niczym kubeł zimnej wody – Andrea postanawia zrobić wszystko, aby sprostać oczekiwaniom naczelnej.

Prosi o pomoc dyrektora artystycznego – Nigela, który pomaga jej zapoznać się z najnowszymi trendami i wytycznymi świata mody. Andy przechodzi metamorfozę i z szarej, zwykłej kobiety staje się świadomą, pewną siebie asystentką Mirandy Priestly.

Niestety pogoń za karierą i dążenie do spełniania każdej zachcianki szefowej źle odbija się na życiu prywatnym Andy. Zarówno jej przyjaciele, jak i narzeczony dostrzegają w jej zachowaniu ogromną zmianę. Mają pretensję do młodej asystentki o to, że nagle zmieniła wszystkie swoje priorytety.

Za to w pracy idzie Andy coraz lepiej. Miranda dostrzega jej zaangażowanie i powierza coraz więcej ważnych zadań. W międzyczasie Emily – pierwsza asystentka Mirandy – przygotowuje się do wyjazdu na Paris Fashion Week. Jest to dla niej ogromna szansa i kobieta marzy o tym wyjeździe od zawsze. Nadwyręża nawet swoje zdrowie stosując różne diety, aby wyglądać w Paryżu olśniewająco. Przez to rozchorowuje się tuż przed przyjęciem charytatywnym Mirandy. Sprawia to, że zapomina nazwisk gości, a jej zadaniem było przypominać je naczelnej. Na szczęście Andy ratuje sytuację.

Postawa Andy zostaje nagrodzona propozycją pojechania na Fashion Week zamiast Emily. W momencie, w którym młoda asystentka dzwoni, aby ją o tym poinformować, Emily wpada pod samochód i trafia do szpitala. Jest wściekła na Andy, podobnie jak jej narzeczony, który kiedy tylko dowiaduje się o wyjeździe do Paryża postanawia zakończyć ich relację.

Już w Paryżu Miranda wyjawia Andy, że jej mąż złożył dokumenty rozwodowe. Asystentka współczuje szefowej i po raz pierwszy widzi, jak kobieta okazuje uczucia. Późniejszym wieczorem Nigel informuje Andy, że objął posadę dyrektora kreatywnego u wschodzącego projektanta Jamesa Holta.

Tej samej nocy Andy umawia się z atrakcyjnym, młodym pisarzem Christianem Thompsonem. Od niego dowiaduje się, że Miranda ma zostać zastąpiona na swoim stanowisku przez Jacqueline Follet. Andy robi wszystko, aby ostrzec swoją szefową, ale nie udaje jej się do niej dostać.

Tego samego dnia na lunchu okazuje się jednak, że Miranda o wszystkim wiedziała. Aby uniemożliwić Jacqueline objęcie stanowiska naczelnej Runway, mianuje ją dyrektorem kreatywnym Holta. Odbiera tym samym Nigelowi możliwość dalszego rozwoju. Po lunchu, w samochodzie, Miranda wyjaśnia Andy, że musiała poświęcić Nigela, aby zachować własną posadę. Andrea jest oburzona i stwierdza, że ona nie mogłaby się zdobyć na taki ruch. Miranda jednak uświadamia jej, że postąpiła podobnie z Emily.

Kiedy auto dojeżdża na miejsce, Andy niepostrzeżenie zostawia Mirandę, a dzwoniący telefon wrzuca do fontanny. Na Place de la Concorde Andrea Sachs żegna się ze światem mody i pracą asystentki Mirandy Priestly.

Jakiś czas później Andy spotyka się z byłym narzeczonym, przeprasza go i wszystko wskazuje na to, że dadzą sobie jeszcze jedną szansę. Tego samego dnia dziewczyna udaje się na rozmowę o pracę do nowojorskiego wydawnictwa. Redaktor mówi jej, że poprosił Runway o referencje, a odpowiedziała mu sama Miranda. Powiedziała, że byłby idiotą gdyby nie zatrudnił Andy.

Po południu Andy przechodzi obok budynku Runway i zauważa Mirandę wsiadająco do samochodu. Macha do niej, ale nie otrzymuje w zamian żadnej odpowiedzi. Ostatnia scena pokazuje jednak, jak Miranda uśmiecha się do siebie.

Stroje / Stylizacje

Frankel bardzo poważnie podszedł do zagadnienia strojów w jego filmie. Podjął współpracę z Patricią Field, która ubierała aktorki. W produkcji możemy oglądać bardzo wiele kosztownych ubrań, pochodzących od znanych projektantów.

Do filmu użyto kolekcji ubrań od Chanel, Calvina Kleina, Dolce&Gabbana oraz Georgesa Chakry. Nie mogło zabraknąć także tytułowej Prady. Buty, które nosi Miranda niemal w każdej scenie pochodziły właśnie z tego domu mody.

Budżet wydany na kostiumy w filmie Diabeł ubiera się u Prady był ogromny. Reżyser szacuje, że łączna kwota wydana na stroje wynosiła około milion dolarów.

Soundtrack / Muzyka

Film może się też poszczycić wspaniałą ścieżką dźwiękową. Znalazły się na niej utwory:

• Vouge – Madonna
• Bittersweet faith – Bitter: Sweet
• City of blinding lights – U2
• Seven days in sunny june – Jamiroquai
• Crazy (James Michael Mix) – Alanis Morissette
• Beautiful – Moby
• How come – Ray LaMontagne
• Sleep – Azure Ray
• Feelin’ hypnotized (Black Liquid Remix) – DJ Colette
• Tres tres chic – Mocean Worker
• Here I am (Kaskade Radio Edit) – David Morales With Tamra Keenan
• Suite from the devil wears Prada – Theodore Shapiro

Podobne filmy

Filmy, w których pojawiają się podobne wątki to:

• The intern – film z 2000 roku
• Swimming with sharks – film z 1994 roku

Zapowiedzi i marketing

Film miał trafić przede wszystkim do kobiet i tak właśnie się stało. Dzięki powiązaniom ze światem mody i pięknym strojom damska część publiczności go pokochała. Ale również mężczyźni chętnie chodzili do kin. Tak działo się za sprawą charyzmatycznej postaci Mirandy.

Dzięki temu, że film ukazał się tuż przed Świętem Niepodległości, informacja o nim roznosiła się pocztą pantoflową. Ludzie dzielili się opiniami przy świątecznym stole, dzięki czemu jeszcze większa część społeczeństwa zdecydowała się pójść do kin.

To, że powieść Weisberger została przetłumaczona na 37 języków, to także film zyskał publiczność w wielu krajach. W wielu europejskich państwach film stał się bardzo popularny. Wkrótce zaczęto go także tłumaczyć na języki azjatyckie.

Nagrody i wyróżnienia

Film zdobył wiele prestiżowych nagród i nominacji. Były to między innymi:

• Quill Variety Blockbuster Book to Film Award
• nagroda National Board of Review
• nagroda Amerykańskiego Instytutu Filmowego

Również aktorzy zdobyli wiele nagród. Meryl Streep otrzymała Złotego Globa w kategorii najlepsza aktorka, nagrodę Screen Actors Guild, National Society of Film Critics. Blunt, Field oraz McKenna i Hathaway zdobyli także wiele nominacji.

Gdzie obejrzeć film Diabeł ubiera się u Prady?

Film można obejrzeć na następujących platformach: rakuten.tv, vod.pl, chili.com, iTunes Store, HBO Go.

Często film jest także transmitowany w telewizji, na kanałach takich jak HBO, HBO2, Polsat lub Polsat Film.

Powieść – Książka

Powieść Lauren Weisberger ukazała się drukiem w Ameryce w 2003 roku. Polskie wydanie ujrzało światło dzienne rok później. Autorka oparła postać Mirandy na prawdziwej postaci – Annie Wintour, naczelniej Vouge.

W 2013 roku Weisberger wydała kontynuację swojej książki. Zatytułowała ją Zemsta ubiera się u Prady. Polskim wydaniem zajęło się w obu przypadkach wydawnictwo Albatros.

Usunięta scena

Z filmu zdecydowano się usunąć kilka scen. Jedną z nich jest wizyta Andrei w salonie Calvina Kleina. W filmie nie została ona pokazana, ale reżyser chciał dzięki niej zwrócić uwagę na to, że praca asystentki była bardzo wymagająca.

Inną sceną, która nie ukazała się w filmie był moment na balu charytatywnym. W pierwszej wersji to nie Andy przypomniała Mirandzie nazwisko gościa. Pojawił się tam mąż naczelnej i zaczął rzucać pod jej adresem niegrzeczne komentarze. Andrea uspokoiła sytuację i usłyszała od Mirandy ciche „dziękuję”.

Podsumowanie

Diabeł ubiera się u Prady to ponadczasowy film, który mimo upływu lat nie traci na aktualności. Doskonała gra aktorska i cudowne stroje to tylko niektóre z zalet tej produkcji. A wam jak się podobał? Dajcie znać w komentarzach.

Oceń artykuł

★★★★★

Diabeł ubiera się u Prady 0 (0)